Rendering bazujący na fizyce

Rendering bazujący na fizyce (ang. Physically Based Rendering, PBR) – model cieniowania, którego celem jest stworzenie bardziej realistycznego oświetlenia otoczenia poprzez zamodelowanie interakcji światła z powierzchnią. W tym celu wykorzystuje się optykę i rzeczywiste właściwości materiałów. PBR nie jest jednolitym standardem, a zbiorem wytycznych.

Do zalet renderingu bazującego na fizyce należą:

• ograniczenie „zgadywania” przez artystę parametrów materiałów, które sprawią, że tekstura będzie wyglądać realistycznie;
• materiały pasują do każdego otoczenia bez potrzeby dopasowywania ich,
• ułatwiają jednoczesne tworzenie przez wielu artystów spójnych i pasujących do siebie materiałów.

Na PBR składają się zazwyczaj:

• odbicia zwierciadlane (ang. specular reflection),
• rozproszona refrakcja (ang. diffuse refraction),
• zasada zachowania energii,
• równanie Fresnela (inaczej efekt Fresnela lub warunek Fresnela),
• przezroczystość i przezierność,
• metaliczność,
• mikropowierzchnie.

Model ten jest powszechnie używany w grach komputerowych powstałych po siódmej generacji gier komputerowych. Dostępny jest na silnikach gier takich jak: CryEngine, Decima, Fox Engine, Frostbite, Unity i Unreal Engine 4 oraz w programach do tworzenia trójwymiarowej grafiki i animacji takich jak: 3ds Max, Blender oraz Maya.

Zobacz też

• renderowanie